Passend onderwijs: als IB’er nog meer betekenen voor de leerlingen
Met de komst van het passend onderwijs is de rol van de Intern Begeleider (IB?er) nogal veranderd. Iedere IB’er wil het beste voor ?lle leerlingen op school. Maar wat helpt jullie kinderen het meest? Hoe ziet passend onderwijs voor hen eruit? Het zijn de leraren die het verschil maken, dat weet je. Wat kun jij doen om hen nog sterker te maken? Je spreekt de leerlingen en weet waar zij behoefte aan hebben. Hoe kun jij hun stem nog duidelijker laten klinken op school? Op steeds meer leerKRACHT-scholen zien we IB’ers die hun rol anders zijn gaan invullen. Voor hun leerlingen. Omdat ze er zelf plezier in hebben. Een viertal van hen vertelt hieronder hun verhaal.
Maar eerst even een stap opzij. Hoe ziet een school eruit waar het onderwijs ?cht goed is? Daar werken leraren samen in hechte teams. Zij bepalen samen wat hun ambitie is, waar ze deze periode aan werken en doen dat samen. Ze ontwerpen samen lessen en bezoeken elkaars lessen. Het gesprek in de lerarenkamer gaat over onderwijs.
De leerlingen op deze scholen zijn onderdeel van dit gesprek. Zij denken mee over het verbeteren van het onderwijs. Niet alleen door hun leraren feedback te geven, ze stellen zelf doelen in de klas en realiseren deze samen.
In zo?n school denk je niet v??r de leraar en niet v??r de leerling, maar m?t hen. Dat gaat ver. Heel ver. Laat we maar meteen het meest extreme voorbeeld nemen. Leerlingen die thuis in situaties zitten van mishandeling of verwaarlozing.
Zorgleerlingen? Kijk naar de successen
We zijn in een school in Rotterdam, de Tuimelaar. Er hebben zich een aantal mensen verzameld. Van de school zelf, Jeugdzorg, Leerplicht, Schoolmaatschappelijk werk, Passend Onderwijs en Jeugdbescherming. Zij gaan aan de slag om de situatie rond drie zorggezinnen te verbeteren. Vroeger zouden ze deze gezinnen hebben besproken, vandaag gaat het anders.
Er wordt op de deur geklopt. Er komt een moeder binnen van het eerste gezin. Nancy Tadey, interne Begeleider van de school haalt de vier kinderen van dit gezin uit hun klassen op. Het gesprek kan beginnen. En het is geen volwassene die het initiatief neemt. Nee, ??n van de vier kinderen neemt het woord. Zij doet een ?check-in? met een ?verbeterbord? (een simpel wit bord): hoe voelt iedereen zich? De aanwezigen kunnen kiezen uit een happy smiley, een neutrale of een sippe.
Daarna volgen de successen: wat heeft elk van de kinderen de afgelopen periode bereikt op die punten die hij of zij wilde verbeteren? Hun moeder kijkt toe met mengeling van verbazing en trots. Dat h??r kinderen dit kunnen! Daarna praten de kinderen met de volwassenen over waar zij de komende periode aan willen werken. Nancy schrijft ondertussen mee op het verbeterbord.
Als de kinderen daarna de kamer verlaten is hun moeder zichtbaar ontspannen Dit is geen gesprek met instanties die haar verwijten maken. Het gesprek gaat verder, waarbij de volwassenen overleggen. De moeder heeft in een van de eerdere gesprekken een doel voor haar kinderen geformuleerd: ?dat zij zich fijn voelen op school?. De aanwezigen bespreken hoe het daarmee staat en welke ondersteuning de kinderen daarvoor nu nodig hebben. Na een half uur is het overleg afgelopen en gaat de vrouw naar huis. Er is veel bereikt.
Luister naar wat IB?er Nancy Tadey hierover vertelt: